از چند دهه پیش سیاستگذاران ملی و نهادهای بینالمللی به این فکر افتادهاند که موانع پیش پای مشارکت مردم را بردارند و از اداره امور تمرکززدایی کنند تا به این ترتیب، امکان مشارکت مردم و اداره بهتر امور و امکان توسعه پایدار فراهم شود.
در ادامه این روند تلاش شد تا از شهر به عنوان یک واحد کلی حکمرانی تمرکززدایی شود و اداره شهرها از سطوح محلی شکل بگیرد. در نتیجه، محله محوری بهعنوان یکی از بنیانهای حکمرانی خوب و توسعه پایدار مطرح شد و نهادهای مختلف محلی و بینالمللی از جمله سازمان ملل متحد، برنامههای مختلفی برای تقویت این روند تدوین و اجرا کردند. یک بخش از این برنامهها، برنامههای آموزش مردم و حکمرانان شهری بوده است و در همین راستا کتابها و منابع مختلفی به وسیله برنامه سکونتگاههای انسانی سازمان ملل (یو اِن هبیتت) تدوین و منتشر شده است. کتاب «قابلیتهای کلیدی برای بهبود حکمرانی محلی» به ما از توسعه ظرفیت مقامات محلی و توسعه و حکمرانی محله میگوید که در کشور ما بحثی نوپا و نیازمند آموزشی و تجربه است.
رهبری منتخب محلی، پذیرش نقش و قابلیت نمایندگی جامعه محلی، چگونگی و قابلیت برقراری ارتباط، تسهیلگری در یک اجتماع محلی، قابلیت استفاده از قدرت، قابلیت تصمیمگیری، قابلیت سیاستگذاری، قابلیت توانمندسازی (شما بخوانید توانافزایی)، قابلیت مذاکره با جامعه محلی، قابلیت تامین منابع مالی در سطح محلی و قابلیت نهادسازی سرفصلهایی است که با تاکید بر دانش نظری و عملی و ارائه تجارب موفق جهانی، به عنوان داستان موفقیت، این کتاب را به یک راهنمای عملی برای پژوهشگران، تسهیلگران اجتماعی و کنشگران مدنی در کار با جوامع محلی تبدیل کرده است.
این کتاب به همت نشر تیسا در پاییز 1392 و با ترجمه طیبه نادرآبادی، مرتضی قلیچ و محمدعلی رمضانی منتشر شد.
قابلیتهای کلیدی برای بهبود حکمرانی محلی
از چند دهه پیش سیاستگذاران ملی و نهادهای بینالمللی به این فکر افتادهاند که موانع پیش پای مشارکت مردم را بردارند و از اداره امور تمرکززدایی کنند تا به این ترتیب، امکان مشارکت مردم و اداره بهتر امور و امکان توسعه پایدار فراهم شود.