چرا موسسات نیکوکاری باید تنوع درآمدی را بپذیرند؟

اتکای بیش از حد به یک منبع درآمد واحد (منظور همان پول اهدا شده است) می‌­تواند تهدید بزرگی برای موسسات نیکوکاری باشد. ما بررسی می­‌کنیم که چگونه موسسات نیکوکاری می­‌توانند این تهدید را ارزیابی کنند، تنوع درآمدی را بپذیرند و به سمت آینده­ مالی پایدارتر حرکت کنند.

به گزارش چریتی‌دیجیتال (Charity Digital)، موسسات نیکوکاری برای فعالیت نیاز به بودجه دارند. آنها باید حقوق پرسنل را بپردازند، داوطلبان را پشتیبانی و مدیریت کنند، هزینه­‌های ساخت و نگهداری را تأمین، سخت‌­افزار و نرم‌­افزار را خریداری و به‌­روزرسانی کنند و غیره. بسیاری از موسسات نیکوکاری برای تأمین تمام هزینه­‌های فوق به جمع‌­آوری کمک­‌های عمومی متکی هستند که می­‌تواند خطرات جدی را به همراه داشته باشد.

تکیه بر یک منبع درآمد واحد می‌­تواند خطرناک باشد، به‌ویژه اگر آن منبع غیرقابل اعتماد باشد. هرچه یک موسسه نیکوکاری بیشتر به یک منبع درآمد واحد تکیه کند، احتمال به خطر افتادن ثبات مالی بلندمدت این موسسه بالاترخواهد بود. به همین دلیل است که تنوع درآمدی بسیار مهم است. تنوع درآمدی به این معناست که موسسات نیکوکاری از درآمد حاصل از منابع مختلف اطمینان حاصل می‌­کنند و این کار به موسسات نیکوکاری در ادغام ریسک، محافظت در برابر شوک­‌های احتمالی و ارتقا ثبات مالی بلندمدت کمک می‌­کند.

موسسات نیکوکاری باید چندین منبع درآمد داشته باشند؛ آنها باید به کمک‌­های خیریه، کمک­‌های مالی دولتی، کمک‌­های مردمی، مشارکت شرکت­‌ها، درآمد حاصل از تجارت، درآمد قراردادی از طریق مقامات محلی و سایر منابع درآمد موجود توجه کنند.

تنوع درآمد مطلوب به این معنی است که حتی اگر منبع اصلی درآمد یک موسسه حذف شود، موسسه می­‌تواند به راحتی به فعالیت خود ادامه دهد و اهدافش را برآورده سازد. اهمیت تنوع درآمدها به‌ویژه در دو سال گذشته آشکار شده است.

«کووید-19» نشان داد که چگونه درآمد می‌­تواند به سرعت و به طور غیرمنتظره‌­ای به خطر بیفتد. این همه­‌گیری پرده از شکنندگی منابع مالی موسسات نیکوکاری برداشت و نیاز مبرم به آمادگی را نشان داد. حتی با برطرف شدن همه­‌گیری، بسیاری از عوامل دیگر باقی می‌­مانند که همه آنها می­‌توانند جریان درآمد موسسات را به خطر بیندازند.

تهدید آشکار خطرات اقتصادی مانند رکود اقتصادی، تورم شدید، بی­‌ثباتی ارز وجود دارد. ریسک عملیاتی مانند تجدید ساختار و فعالیت متقلبانه. ریسک نظارتی مانند تغییر قوانین، تعرفه‌­های وضع شده و خیلی موارد دیگر و البته خطرات ژئوپلیتیکی بیشتری از جمله اغتشاش­‌های مدنی، تغییرات آب ­و هوایی و یک بحران بالقوه بهداشتی دیگر.

خطرات ذکر شده می‌­تواند فشار مالی زیادی را به موسسات نیکوکاری، همچنین افراد اهداکننده وارد کند. ممکن است کنترل مخارج در سراسر کشور تشدید شود و تاثیر آن به موسسات هم خواهد رسید. ممکن است بودجه­ عمومی کاهش یابد، موسسات بیشتری به حمایت دولت نیاز داشته باشند و رقابت برای کمک هزینه­‌ها حتی شدیدتر شود. حتی رفتار اهداکنندگان می‌­تواند تغییر کند و ثبات یک منبع درآمد تضعیف شود. «کووید-19» یک مثال جالب است. این همه­‌گیری یک چالش دوگانه برای بسیاری از موسسات بود؛ کاهش بودجه و افزایش تقاضا برای خدمات. ناگهان سرعت پیشرفت موسسات نیکوکاری کاهش یافت. بسیاری از موسسات به چالش کشیده شدند، ارائه خدمات را حفظ کردند و در برخی موارد رشد داشتند و بخشی از این تلاش، مربوط به تنوع فوری در درآمد بود. برای کسانی که این کار را انجام ندادند، به معنای قطع خدمات و در برخی موارد تعطیلی بود.

موسسات نیکوکاری مجبور بودند در طول «کووید-19» به سرعت تغییر مسیر دهند. به عنوان مثال، موسسات جریان­‌های درآمدی دیگری را برای جبران خسارات در نظر گرفتند، مانند استفاده از جمع­‌آوری کمک­‌های مالی مجازی برای پر کردن خلاء ناشی از، از دست دادن کمک­‌های مالی حضوری و جایگزین کردن جمع‌­آوری کمک‌­های حضوری با آنلاین. این فرآیند تنوع درآمدی واکنشی بود – تنوع از طریق ضرورت – که به موسسات نیکوکاری کمک کرد تا خلا درآمدی ایجاد شده توسط همه‌­گیری را پر کنند.

جالب اینجاست که بسیاری از موسسات مزایای این تنوع را مورد توجه قرار داده‌­اند. بسیاری از موسسات متوجه شده‌­اند که جمع‌­آوری کمک‌­های مالی به شکل مجازی می­‌تواند تلاش‌­های عمومی برای جمع‌­آوری کمک‌­های مالی را تقویت کند و جایگزین باثبات‌­تری برای جمع­‌آوری کمک­‌های مالی حضوری ارائه دهد. برخی از موسسات به گزینه‌­ها تنوع بیشتری دادند و متوجه شدند که در آینده می­‌توانند از سه شکل مختلف برای جمع­‌آوری کمک مالی استفاده کنند: مجازی، حضوری و ترکیبی.

این تعدد منابع به موسسات نیکوکاری اجازه می‌­دهد تا پول بیشتری جمع‌­آوری کنند، خطرات مربوط به یک منبع درآمد واحد را کاهش دهند و پایداری مالی بلندمدت خود را بهبود بخشند. «کووید-19» باعث تعدد واکنشی شده است، اما موسسات نیکوکاری باید بر اقدامات پیشرو تمرکز کنند و مراقب خطرات بی­شمار دیگر نیز باشند.

اهمیت ارزیابی مستمر

تعدد درآمدی یک فرآیند یکباره نیست و همچنین کاری نیست که بر اساس ضرورت در آخرین لحظه انجام شود. تنوع درآمدی یک فرایند مداوم و در حال پیشرفت است که موسسات نیکوکاری­ باید به طور پیوسته مجددا آن را مورد بازبینی قرار دهند.

موسسات نیکوکاری پیشگام باید به طور منظم جریان­‌های درآمد را ارزیابی کرده و حساب تمام پول دریافتی را داشته باشند. این ارزیابی از مدیریت سالم، محدود کردن مشکلات احتمالی در آینده و پایداری مالی بلندمدت حمایت می‌­کند.

ارزیابی تنوع درآمدی یک موسسه ساده است و فقط به اراده­ آنها نیاز دارد. در ارزیابی باید موارد زیر را مدنظر قرار داد:

• نام هر جریان درآمدی
• پول دریافتی از هر جریان درآمدی
• هزینه­‌های مربوط به هر جریان درآمدی
• خطر از دست دادن هر جریان درآمدی
• تأثیر از دست دادن هر جریان درآمدی

به عنوان مثال، مسئولین یک موسسه می‌­دانند که بودجه­ دولتی 20 درصد از کل درآمد و 18 درصد از هزینه‌­ها را شامل می‌شود. بنابراین می‌­توان متوجه شد که خطر از دست دادن آن جریان پایین است (بین 0 تا 10 درصد) و از دست دادن آن جریان تنها تأثیر خفیفی خواهد داشت. موسسه می­‌تواند روش یکسانی را برای همه­­ جریان‌­های درآمدی اعمال کند، تا زمانیکه حساب تمام­ عناصر درآمدی خود را داشته باشد. این ارزیابی ممکن است یک موسسه را تشویق کند تا تنوع درآمدی‌­اش را افزایش دهد- میزان تنوع مورد نیاز برای ثبات مالی قوی را مشخص کند-یا می‌­تواند نشان دهد که در حال حاضر خطری موسسه را تهدید نمی‌­کند.

درک میزان خطر می‌­تواند یک چالش خاص باشد. برخی از سازمان‌­ها معتقدند که فقط چند قانون کلی وجود دارد. به عنوان مثال، هیچ منبعی نباید بیش از 25درصد از درآمد یک سازمان را تشکیل دهد. برخی دیگر معتقدند که بیش از 25درصد هیچ خطر جدی ندارد و حتی تا 50درصد درآمد می­‌تواند از یک جریان واحد باشد، تا زمانیکه آن منبع درآمد قابل اعتماد و ثابت باشد.

موسسات نیکوکاری باید در مورد قوانین کلی محتاط باشند. موسسات نیکوکاری دارای خواسته­‌ها، انتظارات و فرآیندهای متنوعی هستند که استفاده­ گسترده از قوانین اغلب مفید نیست. ریسک درآمد به بسیاری از متغیرهای مالی دیگر بستگی دارد، مانند ذخایر موسسه، درصد هزینه­‌هایی که می­‌توان آنها را به سرعت و بدون تأثیر زیاد کاهش داد، هزینه­ سربار و سایر عناصری که در مورد هر موسسه متفاوت است.

بنابراین موسسات نیکوکاری باید ریسک درآمد را با توجه به معیارهای قراردادی خود ارزیابی کنند و اطمینان حاصل کنند که با استفاده از ارزیابی فوق به نتیجه­ منطقی می‌­رسند. انجام این کار به موسسات نیکوکاری در آمادگی برای آینده، کاهش خطرات مربوط به درآمد، مدیریت سالم و ارتقا پایداری مالی بلندمدت کمک می­‌کند.