تفاوت نقش مدیرعامل و مدیر اجرایی در سازمان‌ های مردم نهاد و خیریه ها

سازمان‌های مردم‌نهاد و خیریه‌ها برای دستیابی به اهداف خود به رهبری قوی و کارآمد نیاز دارند. در این میان، نقش‌های «مدیرعامل» (CEO) و «مدیر اجرایی» (Executive Director) به‌عنوان دو جایگاه کلیدی در ساختار مدیریتی این سازمان‌ها شناخته می‌شوند. با وجود شباهت‌های بسیاری که این دو عنوان دارند، هر یک وظایف و مسئولیت‌های منحصربه‌فردی را بر عهده دارند که می‌تواند تأثیر مستقیمی بر عملکرد سازمان داشته باشد. این مقاله تلاش می‌کند با تعریف این نقش‌ها و بررسی تفاوت‌های آن‌ها، راهنمایی جامع برای سازمان‌هایی ارائه دهد که به دنبال انتخاب یا تفکیک این دو جایگاه مدیریتی هستند.
تعریف نقش‌ها

نقش مدیرعامل (CEO) در سازمان‌ های مردم نهاد و خیریه‌ ها

مدیرعامل (CEO) به عنوان بالاترین مقام اجرایی سازمان، مسئولیت هدایت استراتژیک، توسعه پایدار و نمایندگی عمومی سازمان را بر عهده دارد. این نقش بر مسائل کلان مانند تصمیم‌گیری‌های بلندمدت، ایجاد و تقویت روابط خارجی، و تأمین منابع مالی تمرکز دارد. مدیرعامل به عنوان نماینده اصلی سازمان در تعامل با شرکا، حامیان مالی و رسانه‌ها ظاهر می‌شود. او معمولاً با هیئت مدیره همکاری نزدیکی دارد تا استراتژی کلی سازمان را تنظیم و اجرایی کند. همچنین، مدیرعامل مسئولیت دارد تا اطمینان حاصل کند که سازمان در مسیر دستیابی به مأموریت خود حرکت می‌کند.

نقش مدیر اجرایی (Executive Director) در سازمان‌ های مردم‌ نهاد و خیریه ها

مدیر اجرایی مسئول مدیریت عملیات روزمره سازمان است و وظایف او شامل اطمینان از اجرای صحیح برنامه‌ها، نظارت بر کارکنان، و حفظ بهره‌وری در تمامی فعالیت‌های داخلی سازمان می‌شود. او نقش عملیاتی‌تری دارد و به اجرای سیاست‌ها و برنامه‌هایی که توسط هیئت مدیره تعیین شده است کمک می‌کند. مدیر اجرایی به طور مداوم با کارکنان در ارتباط است و نقشی کلیدی در تحقق اهداف کوتاه‌مدت و میان‌مدت سازمان ایفا می‌کند. این نقش به هیئت مدیره گزارش می‌دهد و اغلب به عنوان پل ارتباطی بین هیئت مدیره و کارکنان عمل می‌کند.

تفاوت‌های مدیرعامل و مدیر اجرایی

1. تمرکز وظایف:
مدیر اجرایی به صورت عملیاتی‌تر با فعالیت‌های روزمره سازمان درگیر است، در حالی که مدیرعامل بر مسائل راهبردی، رشد بلندمدت و تصویر کلی سازمان تمرکز دارد. مدیر اجرایی از نزدیک بر پروژه‌ها و عملکرد کارکنان نظارت می‌کند، در حالی که مدیرعامل به طراحی و هدایت مسیر آینده سازمان می‌پردازد.

2. تصمیم‌گیری:
مدیر اجرایی در چارچوب سیاست‌های تعیین‌شده توسط هیئت مدیره عمل می‌کند و بر تصمیمات عملیاتی تمرکز دارد. از سوی دیگر، مدیرعامل نقش بیشتری در تصمیم‌گیری‌های کلان و استراتژیک سازمان ایفا می‌کند، مانند ورود به بازارهای جدید یا ایجاد شراکت‌های بزرگ.

3. ساختار گزارش‌دهی:
هر دو نقش به هیئت مدیره گزارش می‌دهند، اما مدیر اجرایی معمولاً در ارتباطی نزدیک‌تر و عملیاتی‌تر با هیئت مدیره است. مدیرعامل بیشتر با اعضای رهبری هیئت مدیره در زمینه سیاست‌گذاری‌ها و استراتژی‌های کلان تعامل دارد.

4. اهداف:
اهداف مدیر اجرایی معمولاً کوتاه‌مدت و میان‌مدت است و بر بهره‌وری، اجرای برنامه‌ها و تضمین کارایی متمرکز است. در مقابل، مدیرعامل اهداف بلندمدتی مانند گسترش سازمان، جذب سرمایه‌گذاری و توسعه پایدار را دنبال می‌کند.

5. تعاملات خارجی:
مدیرعامل بیشتر درگیر تعاملات خارجی مانند جلب حمایت مالی، ایجاد مشارکت‌های راهبردی و ارتباط با رسانه‌ها است. این در حالی است که مدیر اجرایی تمرکز خود را بر مدیریت داخلی سازمان، انگیزه‌دهی به کارکنان و اجرای برنامه‌ها قرار می‌دهد.

تفاوت وظایف و نقش‌های مدیرعامل و مدیر اجرایی در یک نگاه

نتیجه‌گیری

تفاوت‌های میان نقش‌های مدیرعامل و مدیر اجرایی در تمرکز وظایف، سطح تصمیم‌گیری، و نوع تعاملات آنها نمایان است. مدیرعامل با تمرکز بر استراتژی‌های کلان و تصویر عمومی سازمان، به توسعه پایدار و موفقیت بلندمدت کمک می‌کند. از سوی دیگر، مدیر اجرایی با تمرکز بر عملیات و مدیریت داخلی، اجرای مأموریت سازمان را در کوتاه‌مدت تضمین می‌کند. تعریف شفاف این دو نقش به سازمان‌ها کمک می‌کند تا بهره‌وری و هماهنگی بیشتری در دست‌یابی به اهداف خود داشته باشند.