سازمان بیبیبی وایز گیوینگ الاینس (BBB WGA) گزارش سالانه خود با عنوان «اعتماد خیرین در 2020» را منتشر کرد. بیبیبی وایز گیوینگ الاینس، یک سازمان غیرانتفاعی است که با استفاده از 20 استاندارد بیبیبی، امور خیریهها را مورد ارزیابی قرار میدهد و به اهداکنندگان و خیرین کمک میکند که اعتمادشان با توجه به نحوه اداره، مسائل مالی، شیوههای جمعآوری سرمایه و گزارش نتایج، نسبت به سازمانهای خیریه که از طریق این سازمان اعتباربخشی شدهاند تقویت شود. بیبیبی وایز گیوینگ الاینس چنین گزارشهایی را که بر اساس استانداردهای بیبیبی تهیه شده است، به طور رایگان در دسترس عموم قرار میدهد. در گزارش سالانهای که این سازمان به تازگی منتشر کرده چنین آمده است:
سال 2020 میلادی، سومین سالی است که سازمان بیبیبی وایز گیوینگ الاینس، گزارش خود در مورد نگرش و تمایلات رفتاری خیرین در رابطه با اعتماد و اهدا را منتشر کرده است. سه روند قابل توجهی که از دسامبر 2017 میلادی مشاهده شدهاند عبارتند از: 1) کاهش چشمگیر خیرین، 2) خدشهدار شدن اعتماد عمومی و 3) اهمیت دستهبندی خیرین برای رسیدن به مجموعهای متنوع از اهداکنندگان.
وبسایت give.org که متعلق به بیبیبی است مدتها بر این موضوع تاکید داشته است که تمرکز بیش از حد بر یکی از اعلام اعتماد (همچون نسبتهای مالی) میتواند گمراه کننده و مضر برای ظرفیتهای شکوفایی یک موسسه خیریه باشد. خدشه دار شدن اعتماد عمومی و موانع بر سر راه دستهبندی خیرین از موضوعات نگرانکننده است. آمریکاییها سابقهای دیرینه و غنی در سنت بخشش دارند و یک بخش خیریه را بنیان نهادند که زندگیها، محافل و کل جامعه را تقویت میکند. توانایی این بخش به اعتماد عمومی و همراهی آن با روشی که مردم میخواهند در یک کار خیر مشارکت کنند بستگی دارد. با وجود این موسسات خیریه در خلا کار نمیکنند و به همین دلیل اعتماد تحت تاثیر تعاملات موسسه – نیکوکار و فضای خارجی است.
متاسفانه، این گمان وجود دارد که شرایط اقتصادی اجتماعی کلانتر، نیکوکاران را به سمت بدبینتر شدن سوق میدهد. به عنوان مثال در سال 2020 شاخص «ادلمان تراست» فاش کرد که چگونه نابرابری موجب آسیب رسیدن به اعتماد در موسسات میشود. از آنجاکه بدبینی عمومی به بخش نیکوکاری منتقل میشود موسسات خیریه ممکن است مجبور شوند برای جبران آن روابط عمیقتری را شکل دهند تا از ارتباط با نیکوکاران خود حمایت کنند.
موسسات نیکوکاری در میانه سال دشوار تاریخی 2020 هستند و اغلب آنها (94 درصد) میگویند که نسبت به سال 2021 احساس نگرانی میکنند. یک نگرانی عمده برای سال آینده تحقق ماموریتهای برنامهریزی شده عنوان شده است (86 درصد). بنا به گزارش وبسایت «کرونیکل فیلنتروفی» در دوران تغییرات عظیم و نااطمینانیها “…چندین بحران باعث میشود که موسسات غیرانتفاعی تجدید ساختار کنند …و عزم آنها برای رسیدن به اهدافشان و به کارگیری روشهایی که کارشان را انجام میدهد راسختر شود.” به عنوان مثال آنها به جای تمرکز بر برنامههای خدمات انسانی یا تجمیع منابع برای برابریهای نژادی در هنر مشعول آزمودن روشهای جدید برای انتقال پول نقد هستند.
در سال جاری موسسات خیریه مجبور بودند دست به احیای ساختار بزنند و این کار را نه تنها با یافتن راههای ابتکاری برای تحقق ماموریتهایشان بلکه با یافتن راههایی برای ثبات مالی و شکوفایی نیروی کار و بدنه افراد داوطلب انجام دادند. برخی از موسسات نیکوکاری طی سال 2020 به شکوفایی رسیدند، بسیاری از آنها با مشکلات درگیر هستند و برخی دیگر با کمال تاسف به حال سکون گرفتار شدند.
نیکوکاران هم با سالی عجیب روبرو بودند و طبیعی است که رفتارهای نیکوکارانه و ترجیحات آنها در حال تغییر باشد. چالش اصلی برای موسسات نیکوکاری در سالهای 2020 و 2021 این است که آنها باید به نیازهای در حال تغییر نیکوکاران پاسخ دهند و در عین حال با تقاضاهای روزافزون دست و پنجه نرم کنند.
در شرایطی که اغلب نیکوکاران هنوز قصد دارند هدایای خود به موسسات نیکوکاری را در سال 2020 حفظ کنند یا افزایش دهند، اما آمار نشان میدهد که تمایل کلی برای “بخشش بیشتر” از 31 درصد در ماه مارس به 24 درصد در ماه اوت 2020 کاهش یافته است. با شوکی که کووید-19 به این بخش وارد کرد نیکوکاران واکنشی را نشان دادند که بطور طبیعی در طی یک فاجعه ناگهانی از آنها انتظار میرفت. اما با تداوم این بحران احتمال دارد که ترجیحات آنها در زمینه بخشش تغییر کند. درست همانگونه که هر بحرانی میتواند موجب شود که یک موسسه نیکوکاری در برنامههای خود بازنگری کند، کووید-19 هم میتواند فرصتی باشد برای اندیشیدن این موسسات به مشارکت دادن نیکوکارن جوانتر.
تغییر دیگری که باید موجب نگرانی شود، بیاعتمادی روزافزون برای موسسات و اثرات آن بر اعتماد مردم که است که بر مشارکت آنها تاثیر میگذارد. نظرسنجی وبسایت give.org که متعلق به بیبیبی است نشان میدهد که اعتماد عمومی در حال مخدوش شدن است. این موضوع مهمی است چون اعتماد نیکوکاران میتواند منجر به مشارکت و اهدا شود.
بخشی از تغییر اعتماد در سال 2020 در آمریکا میتواند ناشی از تغییر رفتار آفریقایی تبارها و اسپانیایی تبارهایی باشد که در نظرسنجی شرکت کردند. سهم آفریقایی تبارهای آمریکایی که پیش از بخشش خود میزان اعتمادشان را بررسی میکردند از 57 درصد به 50 درصد کاهش پیدا کرده است. همچنین طی سال جاری آفریقایی تبارها و اسپانیایی تبارها کمتر به این موضوع باور داشتند که اعتماد به موسسات نیکوکاری کار “آسانی” است. نسبت آنها به ترتیب از 24 درصد به 15 درصد و از 26 درصد به 10 درصد کاهش پیدا کرد. از سوی دیگر نسلهای مختلف و گروههای قومی مختلف میزان اعتماد متفاوتی داشتند و به انواع گوناگونی از موسسات نیکوکاری اعتماد کردهاند.
وبسایت give.org موسسات نیکوکاری را تشویق میکند که اعتمادسازی کنند و با نیکوکاران متفاوت روابط خود را تقویت کنند. نتایج نظرسنجی این مرکز نشان میدهد که ترجیحات نیکوکاران متفاوت است و این موضوع بیش از پیش نشان میدهد که دستهبندی آنها و هدفگذاری روی آنها نه تنها کار مناسبی است بلکه شاید برای آینده امری محوری تلقی شود. بسیاری از موسسات نیکوکاری حس میکنند که فضای مناسب برای صحبتهایشان و دسترسی به مخاطبان مختلف در اختیارشان نیست. اما کووید-19 میتواند مطالعهای موردی را در اختیار بخش نیکوکاری قرار دهد در رابطه اینکه ما هم مانند سایر بخشها به همه امکانات دسترسی نداریم.