احتمالا این گفته قدیمی را مبنی بر کنار گذاشتن بودجه‌ای برای تامین حداقل 6-3 ماه هزینه‌های زندگی در مواقع اضطراری (مانند از دست دادن شغل، هزینه‌های غیرمنتظره و غیره) شنیده‌اید. این موضوع در مورد سازمان‌های غیرانتفاعی نیز صدق می‌کند؛ به گونه‌ای که از بودجه‌ای برخوردار باشند که به آنها این امکان را دهد تا در دوران تنگناهای مالی قادر باشند به فعالیت‌های خود به میزان کافی ادامه دهند.
زمانیکه پایگاه «چریتی نویگیتر» (charitynavigator) ارزیابی سازمان‌های غیرانتفاعی را آغاز کرد، می‌خواست بر این موضوع تاکید کند که یک سازمان غیرانتفاعی با بودجه ناکافی ممکن است در شرایط سخت ملزم به انتخاب‌های دشواری باشد، این انتخاب‌ها می‌توانند شامل حذف برنامه‌های پیشنهادی یا حتی تعدیل کارکنان باشد.
در گزارش جدیدی که وب‌سایت «چریتی نویگیتر» منتشر کرده نسبت سرمایه در گردش یک سازمان غیرانتفاعی مورد تحلیل قرار گرفته تا بررسی و تعیین کند که یک سازمان تا چه مدت قادر است بدون ایجاد درآمد جدید به عملکرد جاری خود ادامه دهد. در رکودهای اقتصادی، موسسات غیرانتفاعی ممکن است با کاهش درآمد به دلیل عقب افتادگی کمک‌های مورد انتظار مواجه شوند. بنابراین، این نسبت به خیرین نشان می‌دهد در صورتی که یک سازمان منابع درآمدی خود را کامل از دست دهد، تا چه مدت (ماه / سال) قادر است به فعالیت خود ادامه دهد.
طی سال‌های گذشته، چریتی نویگیتر پرسش‌ها و نگرانی‌های بی‌شماری در مورد معیارهایی که برای ارزیابی سلامت مالی یک سازمان غیرانتفاعی درنظر گرفته، دریافت داشته است به ویژه در خصوص معیارهایی که برای سرمایه در گردش در نظر گرفته است. در این میان، برخی ایده‌ها شنیده می‌شوند مبنی بر اینکه سازمان‌های غیرانتفاعی نیازی به نگه داشتن بودجه برای آینده ندارند؛ زیرا هدف آنها این است که تمام توان خود را صرف ماموریت‌شان کنند و مشغول کسب و کار برای ایجاد درآمد نشوند. اما غالبا، چشم‌اندازهای کوتاه مدت مانند این ایده بیش از آنکه مفید واقع شوند، می‌تواند به یک سازمان آسیب برسانند.
از آنجا که در حال حاضر به خاطر پاندمی، جهان در شرایط عدم اطمینان اقتصادی قرار دارد، با این واقعیت روبه‌رو هستیم که سازمان‌های غیرانتفاعی ممکن است با نتایج ناخوشایند و بی‌رمقی در تلاش‌های خود برای جمع‌آوری کمک مالی مواجه شوند. بسیاری از موسسات خیریه مجبور به لغو رویدادها، برنامه‌ها و فعالیت‌های مهم جذب کمک‌های مالی شده‌اند. این بدان معنی است که هرچه «شرایط» سخت‌تر شود، آنها به «صندوق‌های شرایط اضطرار» نیاز بیشتری پیدا خواهند کرد تا بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
سازمان‌های غیرانتفاعی که ترازنامه قوی و بودجه کافی جهت اجرای برنامه‌های خود برای نزدیک به یک سال یا بیشتر بدون درآمد جدید را دارند، در چنین مواقعی خدمات بهتری را ارائه می‌دهند. این سازمان‌ها به احتمال زیاد مجبور به متوقف کردن برنامه‌های پیشنهادی یا تعدیل کارکنان خود نخواهند شد، این مهم در مواقع دشواری و بحران که نیاز به خدمات خیریه افزایش می‌یابد بیش از هر زمان دیگری حائز اهمیت است. واقعا مایه تاسف خواهد بود که اگر موسسات خیریه‌ای که چنین خدمات مهمی را ارائه می‌دهند به دلیل اینکه خود را از قبل آماده نکرده بودند، مجبور شوند یا تعطیل کنند یا فعالیت‌های خود را متوقف کنند یا برنامه‌های خیریه خود را کاهش دهند. قطعا تضمینی وجود ندارد که موسسات غیرانتفاعی با نسبت سرمایه در گردش قوی پابرجا بمانند و بتوانند به فعالیت‌های خود ادامه دهند یا برنامه‌های خود را کاهش ندهند، اما این سازمان‌ها در موقعیتی به مراتب بهتر از سازمان‌هایی خواهند بود که سرمایه در گردش کمی دارند یا فاقد آن هستند.
برای رهبران سازمان‌های غیرانتفاعی که تاکنون نیازی به سرمایه در گردش احساس نکرده بودند، اما اکنون با فشارها و مشکلات مالی روبه‌رو شده‌اند، برخی ایده‌هایی که باید در این اوقات دشوار برای کمک به ایجاد سرمایه در گردش مورد توجه قرار گیرند را مرور می‌کنیم.
- نخست، رهبران سازمان‌های غیرانتفاعی می‌توانند کمی از کمک‌های مالی که در آینده دریافت می‌کنند را به این صندوق اختصاص دهند و به آرامی پس‌انداز خود را افزایش دهند.
- دوم، آنها می‌توانند با بعضی از خیرین توانمند خود در مورد این نیاز خاص صحبت کنند و از آنها بخواهند که این صندوق را مورد حمایت مستقیم خود قرار دهند. بسیاری از خیرین از فعالیت‌ها و برنامه‌های فعلی حمایت می‌کنند اما، در خصوص اهمیت سرمایه در گردش برای آینده باید به وضوح برای آنها توضیح داده شود.
- سوم، این نیاز را به هیات مدیره ارجاع دهند و تمامی یا بخشی از کمک‌های هیات مدیره را به طور مستقیم به این صندوق هدایت کنند.
- در نهایت هر گونه پس‌انداز، هر چند موارد موقتی همچون حقوق به جا مانده از تعطیلات کوتاه مدت کارکنان باید به این صندوق هدایت شود.
آشنایی بیشتر با افرا و خدمات آن