زمانی که ساعت در ابتدای بهار جلو کشیده خواهد شد، انتظار نداشته باشید که اتفاقی مشابه برای کمکهای خیریه رخ دهد. محققان دانشگاه برکلی کالیفرنیا به این نتیجه رسیدهاند، وقتیکه افراد خواب کافی ندارند، سخاوتمندیشان کاهش مییابد. درواقع، در روزهای پس از جابجایی ساعت در بهار، کمکهای مالی اهدایی به خیریهها ۱۰ درصد کاهش مییابد.
اتی بن سایمون، محقق ارشد این تحقیق، که در مجله علمی PLOS Biology منتشر شد، کشف کرده، هنگامیکه افراد خواب کافی ندارند، تمایل کمتری برای کمک به دیگران پیدا میکنند. این تحقیق یافتهها را در شرایط مختلف به نمایش گذاشت، یک شب بیخوابی، یک شب خواب بیکیفیت، و یک ساعت کمبود خواب براثر جابجایی ساعت.
بن سایمون میگوید: «همه این مطالعات نتیجه مشترک داشتند: افراد در پی کمبود خواب، تمایل کمتری برای کمک به دیگران دارند و سخاوتمندیشان کاهش مییابد.»
برای فهم تأثیر یک ساعت بیخوابی بر سخاوتمندی، محققان دادههای موسسه غیرانتفاعی DonorsChoose را از سال 2011 تا 2016، در هفتههای قبل و بعد از جابجایی ساعت، هم در مناطقی که جابجایی انجام شد و نیز در مناطقی که ساعت ثابت ماند، بررسی کردند. در مناطقی که مردم با یک ساعت کمبود خواب مواجه شدند، در هفته بعد از جابجایی ساعت، کمکهای مالی به خیریه 10 درصد کاهش یافت. در مناطقی که ساعت جابجا نشد، ازجمله آریزونا و هاوایی، میزان کمکها تغییر نکرد.
محققان همچنین بازگشت ساعت به حالت استاندارد را در فصل پاییز، زمانی که افراد گزینه یک ساعت خواب بیشتر را دارند مورد بررسی قرار دادند. نتیجه به گفته سایمون به این شرح بود: «واقعاً شاهد تأثیر چندانی نیستیم، چون افراد همیشه یک ساعت اضافه نمیخوابند.»
معنی آن برای جمعآوریکنندگان اعانه چیست؟
بنابراین، اگر اهداکنندگان، در صورت یک ساعت خواب کمتر ناشی از جلو رفتن ساعتها در فصل بهار کمتر کمک میکنند، جمعآوریکنندگان اعانه باید از این اطلاعات چگونه استفاده کنند؟ چند رویکرد وجود دارد.
دیوید هسکیل، رئیس سازمان Peer-to-Peer Professional Forum ، که جمعآوریکنندگان اعانه (که رویدادهای پیادهروی گروهی جهت جمعآوری کمکهای نیکوکاری یا رویدادهای مشابه را برگزار میکنند) گرد هم میآورد میگوید، برخورداری از این نوع اطلاعات برای این افراد مفید است.
او میگوید: «همواره در پی عناصری هستیم که بتوانند مزیت ایجاد کنند یا کمک نمایند که از خطاهای پرهزینه پیشگیری کنید. ازآنجاییکه کاهش کمکهای مالی برای دوره زمانی نسبتاً کوتاه رخ میدهد، تصور میکنم که یک راهکار میتواند درخواست کمتر برای کمکهای خیریه در این دوره باشد.»
کری بادل، نایبرئیس توسعه در موسسه غیرانتفاعی Susan G. Komen، ویژه بیماران مبتلا به سرطان پستان، معتقد است که مانند سایر موارد در جمعآوری کمکهای نیکوکاری، اتخاذ رویکرد کلی برای چنین اطلاعاتی دشوار است. او میگوید: «واقعاً بستگی به موفقیت شما در آن زمان دارد.» ممکن است فردی در کوران تلاش برای جمعآوری اعانه، نیاز به تداوم کار داشته باشد، درحالیکه دیگران میتوانند عقب بکشند.
مارشال لوین، مدیر ارشد امور خیریه انجمن JCC آمریکای شمالی، میگوید که تغییر ساعت باعث توقف وی نخواهد شد و در عوض ارزش بخشیدن را به اهداکنندگان بالقوه یادآوری خواهد کرد. لوین میگوید: «آن زمان، موقع عقبنشینی نیست. من ازنقطهنظر مثبت به آن خواهم پرداخت.»
و درحالیکه تأثیر کمبود خواب بر سخاوتمندی در تحقیق انجامشده واضح بود، اما چنین شفافیتی پس از بازگشت ساعت به حالت استاندارد وجود نداشت. تحقیق بن سایمون حاکی از افزایش سخاوتمندی در پی افزایش فرصت خواب بیشتر نبود، اما به این معنی نیز نبود که در صورت درخواست کمک از افراد، سخاوتمندی بیشتر از خود نشان ندهند. او در تحقیق خود بهجای اینکه بررسی کند که آیا پویشهای هدف در آن زمان به نتایج بهتری دست یافتند، به مقایسه نتایج واقعی پرداخت. بن سایمون میگوید، جمعآوریکنندگان اعانه شاید بخواهند آزمایش کنند که آیا افراد هدف در این زمان سخاوتمندتر هستند یا خیر.
او میگوید: «پس آنها میتوانند سعی کنند بیشتر با مردم ارتباط برقرار نمایند چون ارزشش را دارد.»
این فقط مربوط به اهداکنندگان نیست!
طبیعی است که مؤسسات غیرانتفاعی به این فکر کنند که فقدان سخاوتمندی چه تأثیری بر اهداکنندگان دارد، اما بن سایمون میگوید که باید یادمان باشد، کمبود خواب ناشی از جابجایی ساعت در فصل بهار بر همگان، ازجمله جمعآوریکنندگان اعانه تأثیر میگذارد.
دادهها نشان میدهند، افرادی که کمتر خوابیدهاند، نسبت به همگان، چه افرادی که میشناسند و دوست دارند و چه غریبهها کمتر مهربانی میکنند. او توصیه میکند که این واقعیت را در روزهای پس از جابجایی ساعت به خود یادآوری کنیم.
بن سایمون میگوید: «فقط سعی کنید که مهربانتر باشید، چون باید مهربانی ذاتی را که همگان از آن برخورداریم و احتمالاً به دلیل کمبود خواب مختل شده است جبران کنیم.»
تحقیقی مرتبط نشان میدهد که کمبود خواب چگونه میتواند روی افراد در موقعیتهای اجتماعی تأثیر بگذارد. بن سایمون میگوید که در آن مطالعه، شرکتکنندگان با افراد مختلف، که مدتزمان متفاوتی را در شب قبل خوابیده بودند تعامل کردند و سپس به رتبهبندی آنها پرداختند، بدون اینکه اطلاعی در مورد تاریخچه خواب افراد داشته باشند.
بن سایمون میگوید: «ما مشاهده کردیم، افرادی که کمبود خواب داشتند تمایل کمتر برای تعامل اجتماعی یا همکاری با رتبه دهندگان ناشناسی دارند که حتی نمیدانستند که در حال کار یا صحبت با فردی هستند که کمبود خواب دارد. بنابراین، درمجموع، برای افرادی که کمکهای خیریه جمعآوری میکنند و نیز برای افرادی که اهداکننده کمک هستند، خواب مهم است.»