عملکرد منابع انسانی چه تغییراتی کرده و پس از همهگیری به چه سمت و سویی رفته است؟ با شروع بهبود وضعیت سازمانهای نیکوکاری بعد از همهگیری، آنها توانستهاند نفسی تازه کنند و پس از یک سال پرآشوب، به بررسی وضعیت خود بپردازند. در این دوره، سازمانها باید بسیار سازگار میبودند و راههای جدید و نوآورانهای را برای رفع تقاضای رو به افزایش نیکوکاران و کاربران خدمات پیدا میکردند.
از زمانی که کار به خانهها راه پیدا کرد و کسبوکارها به حالت تعلیق درآمد، ادارات منابع انسانی از راه دور نقش ویژهای در حمایت از کارکنان و داوطلبان ایفا کردهاند.
به گزارش چریتی دیجیتال (charity digital)، روزنه امید متخصصان منابع انسانی ارزیابی عملکرد تیم مدیران ارشد بوده است. بنا بر گزارش شرکت نرمافزاری منابع انسانی Sage People، بیش از چهار پنجم مدیران منابع انسانی گفتهاند که فکر میکنند مدیران عامل درباره عملکرد خود پیش از همهگیری نامطمئن هستند.
اما ایفای چنین نقش مهمی با افزایش حجم کار نیز همراه بوده است. در حالیکه ۵۹ درصد از متخصصان منابع انسانی میگویند که از زمان همهگیری در سازمان خود نفوذ و قدرت بیشتری پیدا کردهاند، درصد مشابهی نیز معتقدند حجم کار استراتژیک و اداریشان نیز افزایش پیدا کرده است.
بر تیمهای منابع انسانی که در موسسات نیکوکاری (جایی که کارکنانش در حالت عادی در چندین نقش مختلف کار میکنند) مشغول به کار هستند، فشار بیشتری وجود دارد. بودجهها دقیقتر بررسی میشوند و به این دلیل که نیکوکاران میخواهند ببینند موسسات کمکها را برای رسیدگی به امور نیکوکارانه خرج میکند یا خیر؟ از طرفی چون پس از «کووید-۱۹» انجام کار ترکیبی در محل کار رایج شده است، منابع انسانی مجبورند بیشتر کار کنند تا کارکنان خود و داوطلبان مربوطه را حفظ کنند.
خوشبختانه ادارات زیادی به دنبال راهحل بودهاند. این امر ممکن است برای سازمانهای نیکوکاری دشوارتر باشد، چراکه زمان کمی برای یادگیری سیستمهای جدید دارند و بودجه کمی هم برای بهکارگیریشان دارند، اما در موفقیتهای آینده تفاوتهای بزرگی ایجاد میکند، خصوصاً بعد از تغییراتی که بعد از همهگیری در رویه کار کردن ایجاد شده است. در حال حاضر، کمتر از نیمی از مدیران منابع انسانی خود را به ابزارهای لازم برای آینده مجهز میدانند و یک سومشان معتقدند نبود فناوری لازم برای منابع انسانی مانع ورود سازمانشان به دنیای جدید کار و اشتغال شده است.
وقتی سازمانهای نیکوکاری شروع به برنامهریزی برای آینده پساکرونایی میکنند، باید با درنظرگیری پارامترهای جدید این کار را انجام دهند. شاید در گذشته سازمانها برای سرمایهگذاری در زمینه فناوری منابع انسانی تردید داشتند، اما اکنون دنیا تغییر کرده است؛ بسیاری از ما احتمالاً دوباره به صورت تماموقت در ادارات کار نخواهیم کرد. فناوری به موسسات نیکوکاری اجازه می دهد تا سرسختی لازم را برای این دنیای جدید به دست بیاورند. نامش هنوز منابع انسانی است، اما نه به شکلی که ما میشناسیمش.