اتکای بیش از حد به یک منبع درآمد واحد (منظور همان پول اهدا شده است) می‌تواند تهدید بزرگی برای موسسات نیکوکاری باشد. ما بررسی می‌کنیم که چگونه موسسات نیکوکاری می‌توانند این تهدید را ارزیابی کنند، تنوع درآمدی را بپذیرند و به سمت آینده مالی پایدارتر حرکت کنند.
به گزارش چریتی‌دیجیتال (Charity Digital)، موسسات نیکوکاری برای فعالیت نیاز به بودجه دارند. آنها باید حقوق پرسنل را بپردازند، داوطلبان را پشتیبانی و مدیریت کنند، هزینه‌های ساخت و نگهداری را تأمین، سخت‌افزار و نرم‌افزار را خریداری و به‌روزرسانی کنند و غیره. بسیاری از موسسات نیکوکاری برای تأمین تمام هزینه‌های فوق به جمع‌آوری کمک‌های عمومی متکی هستند که می‌تواند خطرات جدی را به همراه داشته باشد.
تکیه بر یک منبع درآمد واحد می‌تواند خطرناک باشد، به‌ویژه اگر آن منبع غیرقابل اعتماد باشد. هرچه یک موسسه نیکوکاری بیشتر به یک منبع درآمد واحد تکیه کند، احتمال به خطر افتادن ثبات مالی بلندمدت این موسسه بالاترخواهد بود. به همین دلیل است که تنوع درآمدی بسیار مهم است. تنوع درآمدی به این معناست که موسسات نیکوکاری از درآمد حاصل از منابع مختلف اطمینان حاصل می‌کنند و این کار به موسسات نیکوکاری در ادغام ریسک، محافظت در برابر شوک‌های احتمالی و ارتقا ثبات مالی بلندمدت کمک می‌کند.
موسسات نیکوکاری باید چندین منبع درآمد داشته باشند؛ آنها باید به کمک‌های خیریه، کمک‌های مالی دولتی، کمک‌های مردمی، مشارکت شرکت‌ها، درآمد حاصل از تجارت، درآمد قراردادی از طریق مقامات محلی و سایر منابع درآمد موجود توجه کنند.
تنوع درآمد مطلوب به این معنی است که حتی اگر منبع اصلی درآمد یک موسسه حذف شود، موسسه می‌تواند به راحتی به فعالیت خود ادامه دهد و اهدافش را برآورده سازد. اهمیت تنوع درآمدها به‌ویژه در دو سال گذشته آشکار شده است.
«کووید-19» نشان داد که چگونه درآمد می‌تواند به سرعت و به طور غیرمنتظره‌ای به خطر بیفتد. این همه‌گیری پرده از شکنندگی منابع مالی موسسات نیکوکاری برداشت و نیاز مبرم به آمادگی را نشان داد. حتی با برطرف شدن همه‌گیری، بسیاری از عوامل دیگر باقی می‌مانند که همه آنها می‌توانند جریان درآمد موسسات را به خطر بیندازند.
تهدید آشکار خطرات اقتصادی مانند رکود اقتصادی، تورم شدید، بی‌ثباتی ارز وجود دارد. ریسک عملیاتی مانند تجدید ساختار و فعالیت متقلبانه. ریسک نظارتی مانند تغییر قوانین، تعرفه‌های وضع شده و خیلی موارد دیگر و البته خطرات ژئوپلیتیکی بیشتری از جمله اغتشاش‌های مدنی، تغییرات آب و هوایی و یک بحران بالقوه بهداشتی دیگر.
خطرات ذکر شده می‌تواند فشار مالی زیادی را به موسسات نیکوکاری، همچنین افراد اهداکننده وارد کند. ممکن است کنترل مخارج در سراسر کشور تشدید شود و تاثیر آن به موسسات هم خواهد رسید. ممکن است بودجه عمومی کاهش یابد، موسسات بیشتری به حمایت دولت نیاز داشته باشند و رقابت برای کمک هزینه‌ها حتی شدیدتر شود. حتی رفتار اهداکنندگان می‌تواند تغییر کند و ثبات یک منبع درآمد تضعیف شود. «کووید-19» یک مثال جالب است. این همه‌گیری یک چالش دوگانه برای بسیاری از موسسات بود؛ کاهش بودجه و افزایش تقاضا برای خدمات. ناگهان سرعت پیشرفت موسسات نیکوکاری کاهش یافت. بسیاری از موسسات به چالش کشیده شدند، ارائه خدمات را حفظ کردند و در برخی موارد رشد داشتند و بخشی از این تلاش، مربوط به تنوع فوری در درآمد بود. برای کسانی که این کار را انجام ندادند، به معنای قطع خدمات و در برخی موارد تعطیلی بود.
موسسات نیکوکاری مجبور بودند در طول «کووید-19» به سرعت تغییر مسیر دهند. به عنوان مثال، موسسات جریان‌های درآمدی دیگری را برای جبران خسارات در نظر گرفتند، مانند استفاده از جمع‌آوری کمک‌های مالی مجازی برای پر کردن خلاء ناشی از، از دست دادن کمک‌های مالی حضوری و جایگزین کردن جمع‌آوری کمک‌های حضوری با آنلاین. این فرآیند تنوع درآمدی واکنشی بود – تنوع از طریق ضرورت – که به موسسات نیکوکاری کمک کرد تا خلا درآمدی ایجاد شده توسط همه‌گیری را پر کنند.
جالب اینجاست که بسیاری از موسسات مزایای این تنوع را مورد توجه قرار داده‌اند. بسیاری از موسسات متوجه شده‌اند که جمع‌آوری کمک‌های مالی به شکل مجازی می‌تواند تلاش‌های عمومی برای جمع‌آوری کمک‌های مالی را تقویت کند و جایگزین باثبات‌تری برای جمع‌آوری کمک‌های مالی حضوری ارائه دهد. برخی از موسسات به گزینه‌ها تنوع بیشتری دادند و متوجه شدند که در آینده می‌توانند از سه شکل مختلف برای جمع‌آوری کمک مالی استفاده کنند: مجازی، حضوری و ترکیبی.
این تعدد منابع به موسسات نیکوکاری اجازه می‌دهد تا پول بیشتری جمع‌آوری کنند، خطرات مربوط به یک منبع درآمد واحد را کاهش دهند و پایداری مالی بلندمدت خود را بهبود بخشند. «کووید-19» باعث تعدد واکنشی شده است، اما موسسات نیکوکاری باید بر اقدامات پیشرو تمرکز کنند و مراقب خطرات بیشمار دیگر نیز باشند.
اهمیت ارزیابی مستمر
تعدد درآمدی یک فرآیند یکباره نیست و همچنین کاری نیست که بر اساس ضرورت در آخرین لحظه انجام شود. تنوع درآمدی یک فرایند مداوم و در حال پیشرفت است که موسسات نیکوکاری باید به طور پیوسته مجددا آن را مورد بازبینی قرار دهند.
موسسات نیکوکاری پیشگام باید به طور منظم جریان‌های درآمد را ارزیابی کرده و حساب تمام پول دریافتی را داشته باشند. این ارزیابی از مدیریت سالم، محدود کردن مشکلات احتمالی در آینده و پایداری مالی بلندمدت حمایت می‌کند.
ارزیابی تنوع درآمدی یک موسسه ساده است و فقط به اراده آنها نیاز دارد. در ارزیابی باید موارد زیر را مدنظر قرار داد:
- نام هر جریان درآمدی
- پول دریافتی از هر جریان درآمدی
- هزینه‌های مربوط به هر جریان درآمدی
- خطر از دست دادن هر جریان درآمدی
- تأثیر از دست دادن هر جریان درآمدی
به عنوان مثال، مسئولین یک موسسه می‌دانند که بودجه دولتی 20 درصد از کل درآمد و 18 درصد از هزینه‌ها را شامل می‌شود. بنابراین می‌توان متوجه شد که خطر از دست دادن آن جریان پایین است (بین 0 تا 10 درصد) و از دست دادن آن جریان تنها تأثیر خفیفی خواهد داشت. موسسه می‌تواند روش یکسانی را برای همه جریان‌های درآمدی اعمال کند، تا زمانیکه حساب تمام عناصر درآمدی خود را داشته باشد. این ارزیابی ممکن است یک موسسه را تشویق کند تا تنوع درآمدی‌اش را افزایش دهد- میزان تنوع مورد نیاز برای ثبات مالی قوی را مشخص کند-یا می‌تواند نشان دهد که در حال حاضر خطری موسسه را تهدید نمی‌کند.
درک میزان خطر می‌تواند یک چالش خاص باشد. برخی از سازمان‌ها معتقدند که فقط چند قانون کلی وجود دارد. به عنوان مثال، هیچ منبعی نباید بیش از 25درصد از درآمد یک سازمان را تشکیل دهد. برخی دیگر معتقدند که بیش از 25درصد هیچ خطر جدی ندارد و حتی تا 50درصد درآمد می‌تواند از یک جریان واحد باشد، تا زمانیکه آن منبع درآمد قابل اعتماد و ثابت باشد.
موسسات نیکوکاری باید در مورد قوانین کلی محتاط باشند. موسسات نیکوکاری دارای خواسته‌ها، انتظارات و فرآیندهای متنوعی هستند که استفاده گسترده از قوانین اغلب مفید نیست. ریسک درآمد به بسیاری از متغیرهای مالی دیگر بستگی دارد، مانند ذخایر موسسه، درصد هزینه‌هایی که می‌توان آنها را به سرعت و بدون تأثیر زیاد کاهش داد، هزینه سربار و سایر عناصری که در مورد هر موسسه متفاوت است.
بنابراین موسسات نیکوکاری باید ریسک درآمد را با توجه به معیارهای قراردادی خود ارزیابی کنند و اطمینان حاصل کنند که با استفاده از ارزیابی فوق به نتیجه منطقی می‌رسند. انجام این کار به موسسات نیکوکاری در آمادگی برای آینده، کاهش خطرات مربوط به درآمد، مدیریت سالم و ارتقا پایداری مالی بلندمدت کمک می‌کند.
آشنایی بیشتر با افرا و خدمات آن